Laatste weekje op de Archer

Alweer halverwege in het Amerikatraject, wat gaat de tijd toch snel! En we staan ook zeker niet stil.
Volgende week begin ik al aan het IFR-traject (instrumentvliegen) op de Piper Arrow, maar in de tussentijd is er veel gebeurd en moet er ook nog veel gebeuren..

Vorige week zondag had ik vluchtje D35. Hiervoor moest ik plannen naar Winslow. Een verre bestemming in het Noorden, redelijk dichtbij de Grand Canyon. Echter, hier zou ik nooit aan gaan komen. Al was het alleen al omdat de vlucht veel te kort was om in Winslow aan te kunnen komen.
De laatste beurtjes met mijn instructeur worden (als het al mogelijk was) steeds relaxter. Hij houdt de touwtjes wel strak, maar de sfeer in de cockpit blijft maar leuker worden. Zo had hij zin om onderweg in de North-East practice area een radio-call te maken als de Terminator:

"NORS-EAAST PWAKTISS AWEA, THIS IS AAACHER 965 VVISKEY GALF, WE AAR 2 MIIILES NORSS OF FOUNTAIN HILLS AT 4000 FEET. IF YOUU AAR IN FRANT OF AS, GET OUT TZE VAAAY!"

Onderweg kwamen we langs een enorme bosbrand die hier nu al meer dan een week woedt, behoorlijk cool om te zien! Ongeveer halverwege mocht ik vervolgens diverten naar Payson voor een Touch&Go. Dit veld heeft een runway die als een soort kom loopt, best geinig om op te landen! Het was hier erg bumpy en de landing was een behoorlijke uitdaging. Dit in combinatie met mijn instructeur, die nu radio calls zat te maken met een Japans accent, waardoor ik ook nog eens mijn lachen moest proberen in te houden, zorgde voor een leuke situatie. We kwamen echter zacht neer, veel zachter dan we beide hadden verwacht! Op de terugweg zijn we door een vallei, op ongeveer 1500' boven de grond over verschillende grote meren heengevlogen, een prachtig gezicht! Ook kwamen we over Salt River heen, waar ik dat weekend nog was wezen tuben. Hier konden we allemaal mensen spotten die het erg relaxed hadden op de rivier.
Ik vroeg wat voor landing mijn instructeur wilde dat ik zou maken terug op Falcon. "An awesome one", antwoordde hij. Oké, dan! Ik koos voor een flapless en zette 'm netjes op de blokken neer. We waren het er allebei over eens dat 'ie redelijk awesome was!
Ook waren we allebei blij dat we naar huis konden, aangezien het buiten al een graadje of 42 was. Dit maakt het vliegen zo nu en dan nogal afzien, en zorgt ervoor dat het zwembad op The Springs des te lekkerder is!

De volgende dag had ik D36. Ik hoefde hiervoor niet te plannen. We zouden via het zuiden naar Goodyear gaan. Op dit veld zitten de Oxford Aviation Academy (EPST) en de Lufthansa vliegschool gestationeerd. Ook staan er een aantal oude passagiersvliegtuigen naast het veld opgeslagen. Dit doen ze hier in Arizona vanwege de droge lucht, zodat ze niet weg zullen roesten. Een cool gezicht, meerdere 737's, MD-11's en zelfs 747's naast de baan!
Hier heb ik 2 Touch&Go's gemaakt en vervolgens weer via het zuiden terug naar Falcon. Onderweg nog een PFL gedaan en wat naar Radio Disney geluisterd (een AM radio station, welke je kan ontvangen in de cockpit). Een leuke vlucht!

Vanaf vluchtje D37 is alles examentraining, om je voor te bereiden op je VFR eindchecks, de 41 en 42. D37 had ik op dinsdag en ik moest plannen naar Gila Bend. Een veld ten zuid-westen van Phoenix. Ongeveer halverwege een gesimuleerde Alternator Failure gekregen, waardoor we moesten diverten. Het meest geschikte veld was 'toevallig' Gila Bend, dus ik kon gewoon doorvliegen naar mijn bestemming. De emergency checklist afgewerkt, het weer uitgeluisterd, contact opgenomen met het verkeer bij Gila Bend en vervolgens hier een Touch&Go gedaan. Op de terugweg een PFL gedaan en weer via Chandler terug naar Falcon. Er stonden deze dag erg sterke winden, wat ervoor zorgde dat er heel veel zand omhooggeblazen werd. Het zicht nam hierdoor drastisch af. Nog wel ruim binnen onze zichtlimieten, maar toch wel apart om te zien.

Op woensdag had ik D38. Ik moest plannen naar het noorden, maakte niet uit waar. Ik koos Wickenburg, een veldje ten noord-westen van Phoenix. Halverwege een gesimuleerd wolkendek tegengekomen, waardoor we moesten diverten naar Deer Valley, vlak naast Scottsdale, voor een aantal Touch&Go's. Hier aangekomen moesten we de eerste touch&go afbreken, vanwege een dust-devil (soort windhoos, maar dan met zand) op de runway. Hier konden we net overheen, maar toch maakten we behoorlijk wat turbulentie mee, don't fuck with these guys..!
De andere approaches gingen ook wel prima en via het noorden weer terug naar Falcon. Onderweg nog een gesimuleerde motorbrand gekregen. Na hiervoor de emergency checklist te hebben afgehandeld gingen we weer verder. Ik moest een short-field landing doen en mocht zelf kiezen waar ik hem neer zou zetten. Tot nu toe had ik altijd op de 'blocks' gemikt, dus ik zei voor de uitdaging "2 strepen na de blocks!". Het was leuk geweest als ik dit had onthouden, want op short-final zat ik gewoon doodleuk op de blocks te mikken. Hier zette ik 'm dan ook keurig op neer, waarna Mr. Effinger me eraan herinnerde dat dit niet het punt was waar ik had gezegd dat ik op zou mikken. Stom! Hij vond het wel een mooie landing, dat dan weer wel..

Donderdag had ik D39, mijn laatste vluchtje voor mijn weekend. Naar het zuidwesten gepland en na 2 legs genavigeerd te hebben moest ik diverten naar Casa Grande. Onderweg kwam ik hierbij over Phoenix Regional heen en vlak na Phoenix Regional kreeg ik een gesimuleerde motorstoring. In eerste instantie dacht ik er niet eens aan om terug te gaan naar Phoenix Regional, wat nog binnen bereik lag. Toen ik eigenlijk nét te ver was dacht ik er pas aan en draaide ik zo snel mogelijk 180 graden om. Het leek erop dat we de runway niet zouden gaan halen, maar het was het proberen waard. Geen flaps getrokken, omdat je daardoor minder ver komt en duimen dat we de runway zouden halen.
We kwamen onder een hoek van ongeveer 70 graden aan op de baan en dit zou nog wel eens tricky kunnen worden. Op ongeveer 10 meter hoogte kwam ik over de parallele taxiway heen en nog iets lager boven de runway. Nu moest ik nog een bocht maken en gaan flaren. Het leek wel een luchtmacht oefening, maar op miraculeuze wijze wist ik de kist nog op de baan te krijgen, en nog zachtjes ook!
"You've got balls man, that's for sure", zei m'n instructeur, terwijl ik het throttle weer naar voren schoof. Ik zat te stuiteren in m'n stoel, zo gaaf vond ik het!

Hierna alsnog doorgevlogen naar Casa Grande voor wat circuitjes. Deze gingen prima en werden gevolgd door tweemaal een EFATO tijdens de departure naar het noorden. Hierna nog wat airwork gedaan ten zuiden van Chandler. Mijn instructeur vond het ondertussen wel weer eens tijd voor een Schwarzenegger-imitatie over de radio. "Do you think we'll get in trouble?" vroeg hij. "Naaahhh," antwoordde ik. Jankend van het lachen kregen we vervolgens allerlei reacties terug over de radio over hoe mooi iedereen het wel niet vond. Genieten!
Hierna zijn we via de South-East teruggevlogen naar Falcon. Hier moest ik een short-field landing doen. Dit keer zou ik hem wel op de tweede streep na de blocks neerzetten! De approach ging heerlijk, ondanks een redelijke crosswind en heel zachtjes, wiel voor wiel, kwamen we perfect op het midden van de tweede streep na de blokken neer. Ik verraste mezelf ermee! "Nice!" hoorde ik naast me. Met misschien wel mijn beste landing tot nu toe (samen met die van eerder op de dag op Phoenix Regional), sloot ik de vlucht af en kon ik met een goed gevoel mijn weekend in!

Zondag is mijn volgende vlucht. Mijn laatste vlucht met mijn instructeur, de D40. Hier zullen we nog even de laatste puntjes op de 'i' zetten, voordat ik hierna op maandag mijn modulecheck D41 heb.
Omdat onze hele groep nog gelijk loopt, hebben we de komende dagen allemaal onze 41 en 42 checks. Door deze drukte heb ik zoals het er nu uitziet dinsdag vrij en vervolgens op woensdag mijn D42 check, met Dhr. Plooij, die de komende weken instaat voor Dhr. Van der Heuvel, die normaliter deze checks afneemt.

Het VFR-traject komt dus aan zijn einde de komende week! Alle vluchten die ik tot nu toe heb gehad waren voorbereiding op de twee checks die ik de komende dagen zal hebben. Erg spannend, maar ik heb het gevoel dat ik er helemaal klaar voor ben. Het vliegen gaat goed en mijn instructeur is tevreden. Alleen mijn theoretische kennis ben ik op dit moment weer aan het bijschaven, omdat dat bij mij zo nu en dan een zwakker puntje kan zijn.
En als het goed is zit ik dus over een week op de Arrow! Stapje voor stapje kom ik dichterbij mijn CPL en mijn felbegeerde 'Wings'!