Drukte!

Wéér een check, cross-countries, een roadtrip naar San Diego en nog véél meer! Er is sinds mijn vorige bericht een hele hoop gebeurd hier en dat is meteen de reden waarom dit bericht zo lang op zich heeft laten wachten. Dus ga er maar weer even voor zitten, komt 'ie dan.

Na de cross-country vluchten had ik de D29 vlucht voorafgaand aan mijn navigatiecheck. Deze vlucht ging heel goed en ik had daarom ook goed vertrouwen in de D30 check!
Deze had ik met Mr. Morales, waar ik mijn D22 check ook mee had gehad. Het vliegen ging toen niet lekker en dus was dit de uitgelezen kans om hem eens te laten zien dat ik het wel degelijk kan.
Voorafgaand aan de check zat de sfeer er al meteen lekker in, toen hij enorm veel te zeiken had over mijn navlogje. Over de kleinste dingen maakte hij een heel groot probleem. Ik kan er nu diep op ingaan, maar dat heeft weinig zin. Neem maar van me aan dat hij aardig onredelijk bezig was. Winden op hoogte die 10 graden en 1 knoop afweken bijvoorbeeld.
Hij zei daarna al meteen dat als ik na 16 minuten (wat ik in mijn navlogje had) niet op mijn initiële punt zat, vanaf waar het nauwkeurige navigeren pas begint, ik al meteen een "fail" zou hebben en hij vroeg of ik het dus wel aandurfde met mijn navlogje.
'Ik zal jou eens laten zien dat ik het wel degelijk kan,' dacht ik. En we zijn gewoon met dit navlogje vertrokken, om vervolgens na 16 minuten en 10 seconden boven het punt te hangen. Een vlugge blik naar de klok van de instructeur en vervolgens een strakke blik naar buiten.. Ha, 1-0 voor Jack.
De rest van de vlucht ging erg goed. Met navigeren kwam ik precies op m'n punten uit en de diversion naar Pinal Airpark, vlakbij Tucson, ging ook goed. Daar Touch&Go's gedaan die allemaal top gingen en waarvan hij achteraf zei dat ze 'great' waren. Volgens mij floepte dit er per ongeluk uit, want hij zwakte het al snel af naar 'pretty good' en vervolgens 'o.k.'. Whatever, ze gingen lekker!
De PFL ging niet heel soepel. Ik zat eerst wat te laag en overcorrigeerde daarna, waardoor ik te hoog uitkwam. We zouden het verder wel overleefd hebben, maar hij kon veel beter.
Hij besloot me een 'acceptable' te geven vanwege mijn navlogje en de PFL, maar ik wist dat het vliegen qua navigeren gewoon goed ging en was allang blij dat ik weer naar huis kon en verder met de volgende vluchten.

De 965WG na de D31 naar Sedona...

De dag erna had ik een heel vette vlucht met mijn instructeur. D31 mocht ik weer plannen naar het prachtige Sedona! En dit keer gingen we er wel landen.
Navigatie ging prima, en nadat ik eerst even had genoten van het uitzicht maar eens proberen de kist aan de grond te zetten op het soort van vliegdekschip. De winden waren behoorlijk stevig, met windstoten tot 40 km/h. Dit komt daar over rotsen en het plateau waar het veld op ligt heenzetten en zorgt, zodra je er laag overheen vliegt, voor erg veel turbulentie. Dit maakt het landen lastig, want vlak voor de baan krijg je veel zogenaamde 'downdrafts', omdat de lucht vanaf het plateau weer naar beneden stroomt.
Mijn eerste poging was niet bepaald om over naar huis te schrijven: een flinke stuit en ik besloot om het nog maar eens te proberen. De tweede was zo'n beetje het tegenovergestelde! Een heerlijk zachte touchdown. "And he kisses it, awesome!" aldus mijn instructeur..
Hier vervolgens een portie Calamari gegeten met uitzicht op de Runway en daarna nog een klein stukje gelopen om nog even van het uitzicht over de stad te genieten.
De terugweg was heel relaxed, aangezien we allebei aan weekend toe waren en er niet zo'n zin meer in hadden. We hebben de hele weg over van alles en nogwat geouwehoerd en de verplichte diversion liet hij me maar naar Falcon doen, zodat we lekker snel thuis zouden zijn.

Uitzicht over het stadje Sedona, vanaf het plateau waar het veld op ligt

De donderdag erna had ik mijn S32 solo, een lange navigatie. Ik had gepland naar Lake Havasu. Eerst werd ik gecancelled vanwege de winden op Havasu. De dag erna probeerde ik het weer, maar nu ging het ook niet gemakkelijk. Vroeg op, om de winden voor te zijn. 02:30 eruit en 05:45 zou ik take-off. De winden waren weer behoorlijk stevig, maar wel binnen mij limieten. De 'duty instructor', die vaak niet van de KLS is en die mij af moest tekenen om te laten gaan, vond dit nogal spannend. Ik moest wachten op een van de Senior instructors. Na 1,5 uur gewacht te hebben op: "Het is toch binnen zijn limieten, wat is het probleem?" kon ik om 07:30 dan eindelijk naar beneden om er vervolgens achter te komen dat mijn kist kapot was! Grrr... Maar ik moest en zou naar Havasu! Ik een andere kist gepakt, nieuwe mass&balance gemaakt, flight plan aangepast, dit weer af laten tekenen en hop, weer naar beneden voordat de winden écht zouden oppikken.
Een hele vette vlucht volgde. Vooral de approach bij Havasu is prachtig. Je komt hier laag aan over een rivier, die vervolgens overgaat in een groot meer, met de stad vlak naast je. En dan ook nog eens in je eentje in een vliegtuig, heel cool! Hier had ik niet veel tijd, dus ik heb even gechilled in de FBO en vervolgens weer op naar Falcon. Na ruim 3,5 uur gevlogen te hebben was ik wel redelijk kapot en klaar voor mijn weekend...

De FBO, 'Desert Skies'

Bewijs dat ik er écht was!

En wat voor weekend! Ik ging namelijk met klasgenoten Finn en Berend een weekend naar San Diego! Hier heeft een Captain van Southwest Airlines, genaamd Vicki een strandhuis. Vicki heeft al een jaar of zeven goed contact met KLSers en continu heeft ze mensen over de vloer in haar huis in Scottsdale. Nu mochten wij dus langskomen om een weekend te chillen in haar strandhuis!
Tassen gepakt, auto gehuurd bij Gateway Airport en gewapend met drinken en een gitaar kon de ruim 400 mijl lange trip beginnen. Na een uur of 6 bijna alleen maar rechtdoor te hebben gereden werden we heel warm verwelkomd en werden de plannen voor de zaterdag alweer besproken.
Zaterdagochtend werden we wakker en toen we beneden kwamen werd er voor ons French Toast met scrambled eggs, aarbeien, slagroom en verse koffie gemaakt. Nou moe, we werden er bijna een beetje ongemakkelijk van. Bijna!

11-2 moest natuurlijk even een sticker bij!

Berend, Vicki, ik en Finn voor de Grote Oceaan

Mission Beach

USS Midway

Vervolgens even naar het strand gelopen. Er zat namelijk maar 1 straat tussen het huis en de Grote Oceaan. Heerlijk om even uit die droge hitte van Arizona te zijn en wat verkoelende zeelucht op te snuiven. Hierna zijn we met z'n drieën naar Mission Beach gereden, hét strand van San Diego. Hier hebben we gelunched om door te rijden naar downtown. Daar lag het vliegdekschip de USS Midway, als museum open voor publiek. Het was te laat om er nog op te kunnen maar desalniettemin erg indrukwekkend!
's Avonds zijn we gezellig uit eten geweest met Vicki en de volgende ochtend zijn we weer even naar het strand gegaan om voor het laatst te genieten, voordat we alweer de auto in moesten om de terugreis Arizona te beginnen. Het was heerlijk om een paar dagen niet aan vliegen te denken, aangezien het hier behoorlijk hectisch kan worden. Zo nu en dan moet je jezelf even dwingen om er tussenuit te gaan en dit heeft me ook goed gedaan! Maar het kon natuurlijk niet meer dan een paar dagen zijn. De KLS-trein rijdt wel gewoon door.

Deze week heb ik dan mijn laatste solovluchten gevlogen.
De S33 moest ik opdelen in twee vluchten, omdat ik nog tijd goed te maken had en het anders een vlucht van 5 uur zou worden. Ik ben twee keer naar Ryan gegaan, vlakbij Tucson. Hier heb ik de eerste keer heerlijk ontbeten, (French toast en scrambled eggs!) en de tweede keer had ik geen tijd om uit te stappen, dus gewoon wat full-stop taxibacks gedaan.
Verder maximaal genoten van de laatste uurtjes alleen in een vliegtuig boven Arizona. Vanaf nu worden het alleen nog maar duals. Ook gedurende IFR. Op 1 nachtsolo na dan, waar we echter alleen maar circuitjes mogen doen.

De D34 had ik oorspronkelijk woensdag, maar deze moesten we cancellen. Het was namelijk rotweer! Grote onweersbuien en harde wind zorgden ervoor dat we niet de lucht in konden. Deze verkoeling was wel even lekker! Donderdag konden we wel weer gewoon vliegen. Dit was voor het eerst weer eens een South-East beurtje. Oftewel: Niet plannen! Wat een tijd heb je dan ineens over zeg. We zijn via Chandler naar het zuiden gegaan en daar allerlei airwork gedaan. Dit vervolgens afgesloten met touch&go's op Falcon en hierna alweer lekker weekend!

's Avonds zijn we uit eten geweest en vervolgens naar de bioscoop om 'The Avengers' in 3D te bekijken. We waren het er allemaal over eens dat Scarlett Johanssons strakke zwarte pakje in 3D het beste deel van de hele film was..

Vandaag werd er ook maximaal gechilled, we zijn namelijk met een groep van 10 man naar Salt River gegaan om te 'tuben'. Hier pak je per persoon een tractorbinnenband (+2 voor koelboxen vol bier en fris) en drijf je een uur of 3 van de rivier af. Heel veel gelachen en genoten van het zonnetje!

Nou nog 1 dagje weekend en dan word volgende week een week van voorbereiding op de eindbazen-check, de VFR-check! Ik heb deze over 1,5 week en als alles goed gaat zal ik dan dus klaar zijn met het VFR gedeelte op de Piper Archer en kan ik een stapje verder richting mijn Commercial Pilot License: IFR vliegen op de Piper Arrow! Ik zit qua tijd ook al ongeveer op de helft, mijn geplande terugkomstdatum is voorlopig 23 juli. Eens kijken of ik dat kan halen. De simpele dingen als kaas, hagelslag, kroketten en frikadellen begin ik namelijk wel erg te missen! Oh, en vrienden en familie natuurlijk ook hoor ;)
Tot snel!