maandag 23 juli 2012

Instrument Rating!

Het is voorlopig klaar met het turen naar de naaldjes en nummertjes, ik verklap het maar meteen: ik heb mijn Instrument Rating (IR) check gehaald!
Deze tweede grote check, net als de VFR/PPL check een tijdje geleden is een belangrijke stap in mijn opleiding.

Na de Upset Recovery Training in de Extra 300 was het wel weer eventjes wennen om weer terug in de Arrow te stappen. Geen loops, barrel rolls, of spins. Het waren nu weer gewoon rechte lijnen, approaches, radialen en vooral veel procedures. D22 en D23 gingen op zich prima, maar ik merkte dat ik toch nog een beetje in moest komen. Tegen de tijd dat ik mijn pre-final check had, de D24, zat ik er weer goed in. De vlucht ging nagenoeg perfect en dit leverde mij dan ook een Standard+ op! Met een veel beter gevoel kan je niet richting je check gaan!

Deze check had ik afgelopen vrijdag met Mr. Hammer, een Nederlandse instructeur die vanuit Eelde overgekomen is voor alle grote checks de komende weken. Hij neemt dus ook straks onze CPL checks af. Hij is een hartstikke aardige man en zorgt voor een goede sfeer tijdens een toch wel belangrijke vlucht.
Van tevoren moest ik een IFR-planning maken van Casa Grande (Zuid van Phoenix) naar Flagstaff (een stuk Noord van Phoenix). Deze zouden we niet gaan vliegen, maar dit is meer om te controleren of je het IFR plannen een beetje snapt.
De check begon met een korte oral. Een aantal vragen over de hoogte waarop ik gepland had, zuurstof-requirements, approaches, etc. Na een kwartiertje stond ik weer buiten en kon ik met de sleutels van mijn kist, de N4131C, naar beneden.
Ik kreeg ruim de tijd om alles klaar te zetten voordat Mr. Hammer ook naar de kist kwam, ik was nog net niet weggesmolten.
Voor mijn laatste vluchtje met een kap op m'n kop gingen we take-off richting het zuiden, een transitie gemaakt door de airspace van Chandler en daarna begonnen we met een steep turn naar links en naar rechts, "om de vliegspieren een beetje warm te maken."
Hierna richting de Stanfield VOR voor een DME-arc, waar je op een bepaalde afstand een cirkel om het baken heen vliegt. Vervolgens de 360 radiaal inbound moeten intercepten, terwijl mijn attitude en HSI afgeplakt waren. Ik had dus geen neusstand of heading. Mijn RMI, een van de navigatie instrumenten had ik nog wel, daar kon ik gelukkig nog wel mijn heading op zien, dus dit ging allemaal prima.
Ondertussen, omdat we pas om 13:30 take-off waren gegaan, zaten we de helft van de tijd met onze kop tegen het plafond vanwege de turbulentie. Niet ideaal, maar het hoort er nou eenmaal bij.. Mr. Hammer was wel erg relaxed en de sfeer tijdens de vlucht was erg goed. Continu gesprekjes over koetjes en kalfjes, het weer, het weer in Nederland (ik heb toch wat minder zin om terug te komen nu) en verder nog van alles en nogwat.
Na de interceptie deden we de VOR approach voor Runway 5 op Casa Grande. Tijdens de approach kreeg ik een simulated gear extension failure. Dit was gelukkig snel opgelost met de emergency checklist. We moesten cirkelen om op baan 23 te landen vanwege de wind. Dit ging allemaal prima en net toen ik wou beginnen met flaren hoorde ik naast me zachtjes "Runway obstructed". De throttle ging weer naar voren en vervolgens zijn we uitgeklommen naar het Noorden. Hier hebben we stalls en slow flight gedaan, waarna we de ILS-approach op Gateway aanvroegen. Deze kregen we, maar we moesten wel maximum forward speed vliegen omdat er een MD-80 achter ons aankwam! Hier zijn we ook de missed-approach ingegaan en vervolgens mocht ik de kap aflaten om direct terug te vliegen naar Falcon voor een short-field landing. 
Eenmaal terug op de ramp grapte ik dat het toch wel weer fijn was dat we het weer overleefd hadden, waarop hij lachend antwoordde dat het resultaat goed was en hij me boven zou zien. Hij hielp vervolgens zelfs nog met het terugduwen van de kist!
Eenmaal boven was het een korte debriefing, waarna ik vrolijk een Standard+ voor mijn IR check kreeg! Mr. Hammer bedankte me voor de "prettige vlucht" en zei dat hij me over een paar dagen wel weer zou zien voor mijn CPL check.

Met een topgevoel kon ik terug naar huis, mijn doel was bereikt! Ik kon echter niet lang van m'n rust genieten, want de volgende ochtend om 05:00 stond ik alweer ingepland voor de eerste 2 van de in totaal 4 CPL beurtjes met Mr. Arreola, die me moeten voorbereiden op m'n CPL-check. Hiervoor moest een VFR-planning gemaakt worden, waar altijd aardig wat tijd in gaat zitten.
Zaterdagochtend had ik dus die twee vluchten achter elkaar. Ze waren beide 1,5 uur, dus we hebben er een vlucht van 3 uur van gemaakt. Genavigeerd naar Gila Bend, in het Westen, om daar een aantal touch&go's te doen. Op de terugweg moest ik richting het Noorden diverten naar een of ander privé veldje, waarna we doorvlogen naar Goodyear. Hier hebben we ook een aantal circuitjes gedaan om vervolgens in de South-West practice area een aantal PFL's te oefenen. Bij dit laatste moest ik eventjes weer inkomen, maar uiteindelijk gingen deze ook prima en konden we terug naar Falcon.
Het CPL gedeelte van de opleiding hier lijkt heel veel op het einde van het VFR traject. Weer op zicht vliegen dus. Daarnaast is het ook afgelopen met het multi-crew concept wat we al een beetje hadden tijdens IFR: ik moet alles nu weer zelf doen, radio's, checklisten, etc.
Ik pikte het gelukkig sneller op dan ik zelf had verwacht en we hebben besloten om na mijn weekend op dinsdag de laatste 2 CPL beurtjes te doen, zodat ik woensdag mijn CPL-check kan hebben. Dit zou betekenen dat ik als het allemaal goed gaat donderdag op het vliegtuig naar Nederland zou kunnen zitten.. Heel leuk, maar toch ook wel heel raar..

Tijdens het schrijven van dit bericht gebeurde er buiten iets heel gaafs. Er kwam een zogenaamde Haboob langs. Dit is een grote muur van zand die over de stad heen komt denderen, wanneer de vallei omringd wordt door grote onweerswolken. Heel indrukwekkend! Hier wat foto's:





Ook zijn we vorig weekend met een groepje naar de Scottsdale Gun Club geweest. Hier hebben we geschoten met een Glock en een Tommy Gun. Dit was ook erg cool om te doen! Grappig wel om te zien dat je hier dus vanaf je 14e mag schieten bij zo'n gun club. Kleine jochies met geweren was dan ook geen zeldzaam gezicht. Ach, diep van binnen waren wij ook kleine jochies toen we eenmaal zo'n unit vasthadden!




Geen opmerkingen:

Een reactie posten