D04 & D05

Het gaat hard! Sinds mijn laatste bericht heb ik er alweer twee vluchten op zitten.
Gisterenmiddag had ik beurtje D04. Ik moest om 13:30 briefen, dus had de hele ochtend vrij. Toch was ik om 07:30 al klaarwakker, vanwege het ritme waar ik nu in zit ('s avonds om 9 uur liggen we met z'n allen ook knock-out in bed). De vlucht had ik de dag ervoor al voorbereid, we zouden naar de South-East practice area gaan. Ik was hier nog nooit geweest, maar had me met wat hulp van klasgenoten voor kunnen bereiden m.b.t. vertrek-en aankomstroutes, herkenningspunten, minumum-en maximumhoogtes, etc. Ook had ik het veld van Gateway bestudeerd, aangezien het plan was om hier touch&go's te gaan oefenen. 's Ochtends hoefde ik dus niet zoveel te doen en hierdoor kakte ik een beetje in.

Om 11:45 ben ik maar naar school toe gegaan om me rustig aan voor te kunnen bereiden. Hier aangekomen was het vooruitzicht niet erg goed: winden van 15 knopen met windstoten tot 25. Op Gateway lagen deze haaks op de 3 parallele banen, wat touch&go's oefenen nogal lastig zou maken. Daarnaast waren er reports van Moderate Turbulence, het was dus bumpy. Fijn. Omdat de winden tegen de limieten aanlagen en het vooruitzicht was dat ze af zouden nemen kwam er bij mij het gevoel er een beetje in dat we zouden cancellen. Toch de vlucht maar voorbereid en 45 minuten voor briefingstijd was ik eigenlijk wel klaar. Mijn instructeur hing ondertussen met een klasgenoot uit de eerste groep, Joeri, in de lucht. Dit in dezelfde kist als waarin ik zou vliegen, wat inhield dat ik nog niet kon pre-flighten.
Om 13:15 zouden ze uiterlijk terug zijn. Om 13:30, mijn briefingstijd, ook nog niet.. Uiteindelijk waren ze om 13:45 terug, nadat ik dus een uur zo goed als niks heb zitten doen en nog verder ingekakt was. Omdat we dus achterliepen op schema moest ineens alles heel snel. Vlug briefen: we zouden wel vliegen, maar de we gingen naar de North-East om wat korte oefeningen te doen. De touch&go's op Gateway gingen ook niet door vanwege de wind. Alle voorbereiding m.b.t. de South-East kon dus het raam uit en alles moest in mijn hoofd omgegooid worden. Vervolgens ging ik snel de kist pre-flighten terwijl Mr. Effinger de debriefing met Joeri deed. Daarna ATIS uitluisteren in de kist en alles klaarmaken voor vertrek. Op de een of andere manier was m'n hoofd het na een slechte nacht en een hele ochtend wachten niet met deze snelle omschakeling eens en bleef een beetje in inkak-modus.

Take-Off gegaan vanaf 22L, en richting de North-East practice area gevlogen. De Steep Turns gingen niet slecht, maar ook niet lekker. Ik liep met m'n duffe hoofd telkens nét achter de feiten aan en dit maakte het er niet makkelijker op. Hierna een approach to stall in landing configuration gedaan, deze ging goed. En als laatste een full stall zonder flaps, deze ging ook wel aardig, maar kon in mijn ogen net iets beter. Daarna alweer terug naar Falcon en na 45 minuten stonden we alweer op de grond, waar deze vlucht normaal 1:20 hoort te duren. Bij de debriefing zei m'n instructeur dat hij tevreden was met hoe het ging en het een goede vlucht was, al merkte hij ook wel dat ik een beetje duf was. "Kan gebeuren" zei hij, "net na een lang weekend heb ik dit ook wel eens". De tijd die we overhadden konden we een andere keer voor extra touch&go's gebruiken. Toch ging Jack niet echt met een lekker gevoel naar huis. Onderweg naar de auto tegen mezelf gezegd dat ik het maar van me af moest schudden en vooruit moest kijken om te knallen op beurtje 5. Nog even langs de Starbucks drive-thru (ja, dat bestaat hier ook) gegaan om energie voor het voorbereiden van D05 te krijgen en op naar de Springs. 's Middags nog de nieuwe dingen voor vlucht 5 voorbereid en 's avonds vroeg naar bed.

Rise and shine!

Vandaag mocht ik namelijk om 03:30 weer op voor beurtje 5! Ik had afgesproken om om 04:30 met Berend mee te rijden, we moesten namelijk tegelijkertijd vliegen. Om 04:35 heb ik hem maar eens onder de douche vandaan gesleurd, aangezien hij nog totaal geen tijdsbesef had en ik wel eens richting school wilde. Het weer was vandaag een stuk beter. Het koufront van gisteren was weggetrokken en de wind was kalm, met tijdens de pre-flight om 05:00 al een temperatuurtje van 15 graden!
Vandaag zouden we toch écht naar de South-East gaan voor onze oefeningen. Echter gingen we de touch&go's niet op Gateway doen, wat eerst de bedoeling was, maar op Chandler, wat ook vlakbij ligt. Dit veld had ik nog niet bestudeerd dus dit deed ik dan maar even heel kort na de briefing. Op naar beneden, waar mijn instructeur de instructeur van Berend tegenkwam, Mr. Cadman. Mr. Effinger en hij zijn goede vrienden en er is dus altijd wel wat gekloot tussen deze twee. Onderweg naar de kisten ging het dit keer over de nieuwste South Park aflevering, waar beide heren smakelijk van hadden genoten. Dit zijn wel grappige momenten, waarin maar weer eens duidelijk wordt dat ze eigenlijk net zo goed klasgenoten van ons hadden kunnen zijn aangezien ze allebei 23 zijn!

De ATIS uitgeluisterd (nog steeds een kalme wind) en op naar Runway 4R waar we take-off zouden gaan, vlak achter Berend en Mr. Cadman. Na take-off een rechterbocht gemaakt en richting Chandler gevlogen. We zouden over Chandler heen naar de South-East gaan, wat betekent dat je door hun luchtruim heen moet kruisen. Ondertussen moet je ook oppassen dat je niet de class Delta airspace van Gateway aan je linkerhand, of nog erger, de class Bravo airspace van Phoenix Sky Harbor International Airport aan je rechterhand doorbreekt. Je hebt namelijk toestemming nodig om een luchtruim van een vliegveld binnen te vliegen en als je dat zonder klaring doet heb je een groot probleem.
Dus maar even klaring gevraagd aan Chandler of we over hun veld heen mochten kruisen (dit mocht) en door naar de South-East.
Hier hebben we allerlei nieuwe dingen gedaan. Eerst een simulatie van een stall after take-off. Hier ga je 60 knopen vliegen (rotatiesnelheid bij take-off), waarna je volgas geeft en de neus te ver omhoog trekt, zoals je dat bij take-off ook zou kunnen doen. Hierdoor stallt het vliegtuig en moet je weer herstellen. Dit ging de eerste keer meteen erg goed en we konden door met de Landing stall. Hier simuleer je dat je bij het afvangen van het vliegtuig tijdens de landing de neus te veel optrekt. Ook deze ging lekker. Als laatste de go-around stall, waar je dus simuleert dat je na een afgebroken landing de neus.... inderdaad, te veel omhoog trekt! Dit ging ook super en die stalls blijven erg leuk om te doen.

Hierna gingen we ground manoeuvres doen. Wat akkers uitkiezen met goede herkenningspunten en vervolgens in rechthoekjes eromheen vliegen (alsof je in een traffic pattern bij een runway zit). Daarna cirkels om een punt, waar je het punt continu onder je wingtip wilt hebben. Je bent hier constant correcties aan het maken voor de wind, omdat die telkens vanuit een andere hoek komt. Als laatste nog s-bochten over een weg gemaakt, waar het de bedoeling is dat je de weg telkens haaks kruist, met je vleugels parallel aan de weg en de afstanden tussen de kruisingen met de weg gelijk blijven. Ook een erg leuke uitdaging en je bent constant bezig in te schatten hoeveel je moet sturen. Dit ging ook heel lekker! Jack maakte op tijd correcties en kwam telkens mooi op zijn puntjes uit, dit stemde de gehele cockpit (Jack + instructeur) blij. Ik was telkens mezelf een stapje voor en had het gevoel echt de baas te zijn over de kist, anders dan gisteren bij D04! Een voordeel van 's ochtends vliegen, de lucht is een stuk stabieler. Daarnaast ben ik 's ochtends gewoon een stuk frisser en scherper, wat mijn prestatie ten goede komt!

Chandler Municipal Airport

Vervolgens weer terug naar Chandler, om hier touch&go's te gaan oefenen. Ook zou dit voor mij pas de eerste keer worden dat ik een traffic pattern (circuitje) zou vliegen, aangezien ik tot nu toe op al mijn vluchten toevallig alleen nog maar straight-in approaches had gehad. Gelukkig had ik goed bestudeerd hoe dit moest en dit ging meteen goed. De ground manoeuvres van een kwartiertje ervoor hielpen ook met het inschatten van de bochten draaien. De eerste touch&go was niet helemaal lekker. Ik kwam iets te hoog uit op final, maar dit viel nog te corrigeren. Het grootste probleem was dat ik het afvangen nog wat moest fine-tunen, ik had immers nog maar 3 landingen onder mijn gordel. De eerste was dan ook redelijk hard, maar in ieder geval wel mooi in het midden! Meteen de flaps omhoog gedaan en weer volgas gegeven om weer in take-off te gaan. Erg leuk om te doen! Meteen het circuitje weer in voor de volgende touch&go's. De tweede ging al wat beter, maar letterlijk de allerlaatste meter kon nog iets soepeler. De laatste touch&go moest dan ook goed gaan van mezelf. Dit ging 'ie ook en we gingen terug naar Falcon. Hier moesten we weer het circuit in (goede oefening) en vervolgens een full-stop landing maken om de vlucht te beëindigen. De eerste poging moest ik op het laatste moment de landing afbreken, omdat de snelheid wat wegzakte. Oké, geen probleem, ego doorslikken en de gashendel naar voren. Kon ik lekker nog een circuitje oefenen. De tweede poging zat ik er echt bovenop en deze ging heel lekker. Midden op de centerline, zachtjes en we konden duidelijk voelen dat de achterwielen de grond eerst raakten en daarna pas de voorwielen. Wederom instructeur blij, ik blij en we konden gaan afronden.
Overall een heel fijne vlucht, waar ik een lekker gevoel aan over heb gehouden. De kleine dingetjes die nog iets beter konden waren wat volgordes in een paar procedures, maar dit valt met een beetje stampwerk wel op te lossen. Het vliegen ging in ieder geval erg fijn!

Matthijs & Jeff

's Middags naar de winguitreiking van Jeffrey en Matthijs uit klas 11-1 geweest. Erg leuk om dit te zien, aangezien we zowat de hele theorietijd samen in Eelde hebben gezeten. Zij zijn nu alweer klaar in Amerika en gaan morgen met een Commercial Pilots License op zak weer richting Nederland, jaloers! Toch is dit een leuke motivatie voor ons om te blijven knallen. Zoals het er nu naar uit ziet heb ik volgende week dinsdag mijn D11 vlucht. Dit is de check die bepaald of je solo mag vliegen. Als ik deze haal kan ik volgende week woensdag of donderdag al solo gaan. Maar tot die tijd blijft het eerst nog hard werken om die check te gaan halen. Er blijft nog steeds iedere vlucht een hoop op je afgegooid worden, wat het je zeker niet makkelijk maakt. Daarom krijg ik ook met de dag meer respect voor de mensen die het Amerika-traject succesvol hebben afgerond. Het is keihard bikkelen, maar ik geniet er met volle teugen van!